Onze paspoorten met de gloednieuwe ethiopische visa erin zijn eindelijk aangekomen.
Eigenlijk hadden we besloten om geen wildparken meer te doen omdat ze zo duur zijn, maar na een vage tip van een engelsman besloten we om toch nog maar even een kijkje te nemen bij het Masaimaranational park. Een van de mooiste, bekendste en duurste parken van Kenia.
Vroeg in de ochtend waren we langs de grens van het park aan het zoeken totdat we na zo’n 20 minuten de beloofde rivier zagen. Voor brutus geen probleem daarna nog een steile rotswand en toen waren we ineens in het wildpark met al onze dollars nog in onze zakken!
Aan het eind van de dag besloten we maar door te gaan met geld besparen door aan de rand van het park achter wat bosjes onze tent op te zetten.
Onze liftster moest naar de wc en zonderde zich af. Vanaf toen hoorden we een groep hyena’s naar elkaar roepen, onze liftster dacht uiteraard dat we een grap met haar uithaalden totdat ze uit het bosje naast haar een hyena hoorde antwoorden. In 2 seconden was ze terug bij de tent.
Die nacht zijn we in slaap gevallen terwijl om ons heen de leeuwen en de hyena’s hun best deden met brullen.
Na al het bespaarde geld mochten we ons wel weer eens verwennen met een all-you-can-eat vlees restaurant.
Van de liftster hebben we hier afscheid moeten nemen, op een brutale dag vroeg ze of ze de afwas niet voor een keertje morgen kon doen… Dat ging dus niet meer werken…
De volgende bestemming: Ethiopië!
Alleen moesten we om daar te komen nog wel even 400km over een weg die onder de overlanders liefkozend: ‘the roadtohell’ wordt genoemd.
De weg was inderdaad verschrikkelijk, maar Brutus heeft zich kranig geweerd. Onderweg moesten we weer eens door een van onze planningsfoutjes in de schemering in een lokaal dorpje vragen of we daar ergens mochten staan.
We hadden al gezien dat er erg veel traditionele krijgers rondliepen en nadat we met ze hadden gepraat bleek dat het vaak voorkwam dat somaliers met veel geweld hun vee kwamen stelen.
2 dagen later zagen we op het lokale nieuws dat die dag inderdaad bij dat dorpje 19 krijgers waren gedood om hun vee.
Maar uiteindelijk dus aangekomen in Ethiopië.
In de hoofdstad Addis Ababa hebben we een paar dagen de tijd genomen om onze visa voor Sudan en Egypte in orde te maken.
In de tussentijd besloot Paul om een klein wondje op zijn teen schoon te maken waar hij verrast werd door de duizenden eitjes die hij blijkbaar al een paar dagen aan het uitbroeden was.
Zelf vond hij zich nog te jong voor het vaderschap dus het werd abortus.
Verder hebben we nog de nijlwatervallen bezocht.
Op dit moment zitten we in het stadje Lalibela, waar ooit lang geleden een ethiopiër met veel werklust een heleboel kerken heeft gemaakt door ze uit te hakken in de bergen.
We blijven nog een aantal dagen in Ethiopië voordat we naar Sudan zullen gaan. Het is een mooi land met vreemde mensen, de gangbare begroeting voor een lokale tegenover een blanke is hier door van ver te beginnen schreeuwen “YOU! YOU! YOU!” maar ook dat went.
Waar we ook snel aan wennen zijn de prijzen hier. We eten alleen nog maar in restaurants en vaak onder de €3,- ons record tot nu toe is 2 goeie maaltijden met drinken in een restaurant voor omgerekend €1,60
Kunnen we ook weer een beetje aansterken want eergister zijn we voor het eerst op de weegschaal geklommen Paul is een kilootje kwijt en Roland is van zijn trotse 84kg naar 79,9 gegaan…
Tot de volgende keer!
